Title: ZAGROŻENIE WYBUCHEM WODORU NA OKRĘCIE PODWODNYM CZ.2 OPORY PRZEPŁYWU ZŁOŻA KATALIZATORA
Author: Ryszard Kłos
Abstract: W cyklu artykułów przedstawiono problematykę prowadzenia projektu dużego ryzyka na przykładzie modernizacji spalarek wodoru na okręcie podwodnym. W artykule opisano techniczne problemy związane z przepustowością zmodernizowanej spalarki wodoru.
Key words: opory przepływu, opory przepływu wypełnień skruberów
DOI: http://doi.org/10.1515/phr-2016-0021
Polish version: download
English version: download
Title: RYTMIKA DOBOWYCH ZMIAN TEMPERATURY GŁĘBOKIEJ CIAŁA (CZĘŚĆ II): WPŁYW ŚRODOWISKA HIPERBARYCZNEGO NA OKOŁODOBOWĄ ZMIENNOŚĆ TEMPERATURY GŁĘBOKIEJ CIAŁA
Author: Joanna Słomko, Mariusz Kozakiewicz, Jacek J. Klawe, Małgorzata Tafil-Klawe, Piotr Siermontowski, Paweł Zalewski
Abstract: Celem badań była analiza dynamicznych zmian okołodobowej rytmiki temperatury głębokiej ciała u osób zdrowych poddanych ekspozycji w komorze hiperbarycznej, wykorzystując w pełni obiektywne - telemetryczne metody pomiarowe. Grupę badaną stanowiło 13 zdrowych mężczyzn (wiek 32±6,4 lat; wysokość ciała 1,85±0,1 m, masa ciała 84,00±6,3 kg; BMI 24,7±1,2 kg/m2). Pomiaru temperatury głębokiej ciała (CBT – Core Body Temperature) badanych osób dokonywano przy użyciu telemetrycznego systemu pomiarowego Vital Sense. Ochotnicy zostali umieszczeni w komorze hiperbarycznej i sprężeni do ciśnienia 400kPa, plateau ekspozycji wynosiło ok. 30 minut po czym nastąpiła stopniowana dekompresja. Średnia temperatura wewnętrzna zarejestrowana w przedziale czasowym 10 min przed ekspozycją wyniosła Twew.=36,71oC, podczas ekspozycji Twew. = 37,20oC, godzinę po ekspozycji Twew. = 37,27oC, 2 godziny po ekspozycji Twew. = 37,36oC, 3 godziny po ekspozycji Twew. = 37,42oC. Z przeprowadzonych obserwacji wynika, że godzinny pobyt w komorze hiperbarycznej na głębokości 30 m wpływa na wzrost temperatury ciała, szczególnie istotny po zakończeniu i utrzymujący się przynajmniej 3 godziny po ekspozycji.
Key words: rytmika okołodobowa, temperatura ciała, hiperbaria
DOI: http://doi.org/10.1515/phr-2016-0022
Polish version: download
English version: download
Title: ZASTOSOWANIE MIEJSCOWEJ HIPERBARYCZNEJ TERAPII TLENOWEJ Z UŻYCIEM URZĄDZENIA LASEROBARIA – S W LECZENIU PRZEWLEKŁYCH RAN
Author: Aleksander Sieroń, Jarosław Pasek, Mikołaj Pietrzak, Grzegorz Cieślar
Abstract: Od wielu lat obserwuje się wzrastającą liczbę pacjentów, u których wykonywane są amputacje w obrębie kończyn dolnych w związku z występującymi przewlekłymi ranami powstałymi na podłożu zmian miażdżycowych tętnic obwodowych, choroby zakrzepowo-zatorowej oraz w wyniku przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych. Współczesna medycyna fizykalna systematycznie poszerza możliwości lecznicze w przypadku chorych z przewlekłymi ranami poprzez wprowadzanie do praktyki klinicznej innowacyjnej aparaturę terapeutycznej, która w wielu przypadkach zapobiega amputacjom, przyśpiesza proces gojenia przewlekłych ran, ale przede wszystkim łagodzi bądź całkowicie eliminuje występujące u tych chorych dolegliwości bólowe. W artykule przedstawione zostały mechanizmy działania lecznicze i metodyka jednej z takich metod - miejscowej hiperbarycznej terapii tlenowej z użyciem urządzenia LASEROBARIA – S, a także opis jej efektów terapeutyczne w przypadku dwóch pacjentów.
Key words: rany przewlekłe, medycyna fizykalna, miejscowa hiperbaryczna terapia tlenowa, LASEROBARIA – S.
DOI: http://doi.org/10.1515/phr-2016-0023
Polish version: download
English version: download
Title: PRZYPADEK LEISZMANIOZY SKÓRNEJ LECZONY HIPERBARIĄ TLENOWĄ
Author: Romuald Olszański, Piotr Siermontowski, Dariusz Juszczak, Zbigniew Dąbrowiecki, Agnieszka Pedrycz
Abstract: Leiszmanioza skórna w Polsce jest to chorobą z importu i występuje głównie u turystów, którzy przebywali w krajach tropikalnych. Objawy skórne występują dopiero kilkanaście dni od powrotu z tropiku. Zmiany leiszmaniozy skórnej przez lekarzy w Polsce były najczęściej rozpoznawane jako czyrak, niesztowica lub owrzodzenie i nieskutecznie były leczone przez kilka tygodni antybiotykami. Przedstawiono przypadek leiszmaniozy u 30. letniego mężczyzny z owrzodzeniem podudzia lewego, którego nieskutecznie leczono antybiotykami przez cztery miesiące. Dopiero po rozpoznaniu leiszmaniozy i zastosowaniu leczenia pochodnymi antymonu, a następnie hiperbarią tlenową w komorze hiperbarycznej, nastąpiło całkowite wyleczenie owrzodzenia
Key words: leiszmanioza, antymon, hiperbaria tlenowa
DOI: http://doi.org/10.1515/phr-2016-0024
Polish version: download
English version: download
Title: DEKONTAMINACJA KOMBINEZONU NURKOWEGO
Author: Zbigniew Dąbrowiecki, Małgorzata Dąbrowiecka, Romuald Olszański, Piotr Siermontowski
Abstract: Praca w warunkach chemicznego lub biologicznego skażenia środowiska jest ekstremalnie niebezpieczna dla służb ratowniczych straży pożarnej, policji i wojska.Nowoczesne kombinezony robocze strażaków, suche kombinezony nurków typu ”Viking”, wykonane z neoprenu lub nylonu pokrytego poliuretanem, w dostatecznym stopniu zabezpieczają pracujących w nich ludzi. Jednak po opuszczeniu skażonego terenu istnieje konieczność odkażenia zewnętrznej i wewnętrznej powierzchni kombinezonów, a w celu utrzymania wysokiego komfortu pracy i długiej trwałości odzieży roboczej również przeprowadzenie procedury osuszenia wnętrza kombinezonu. Dodatkowo istnieje ryzyko przeniesienia patogennych drobnoustrojów pomiędzy osobami używającymi tej samej odzieży roboczej, szczególnie w przypadku drogich, specjalistycznych kombinezonów. Mikroorganizmy, które mogą potencjalnie rozprzestrzeniać się poprzez odzież obejmują bakterie jelitowe, takie jak: Salmonella, Shigella, Campylobacter, E.coli (w tym E.coli O157), C.difficile, wirusy wywołujące infekcje górnych dróg oddechowych oraz układu pokarmowego (norowirusy, rotawirusy, adeno- i astrowirusy). Ryzyko kontaminacji obejmuje również wirusy grypy, herpeswirusy oraz patogeny przenoszone poprzez skórę, takie jak S.aureus (w tym MRSA), grzyby drożdżopodobne (Candida albicans), szczepy grzybów wywołujących Tinea pedis (grzybica stóp) i Tinea corporis (grzybica skóry gładkiej). Drobnoustroje chorobotwórcze bardzo łatwo mogą przenosić się z powierzchni tkaniny na powierzchnię ciała pracownika używającego kombinezonu ochronnego. Z wielu dostępnych technik dekontaminacji powierzchni pomieszczeń, sprzętu i odzieży roboczej proponujemy wykorzystanie w tym celu gazowego nadtlenku wodoru (H2O2), bardzo efektywnego środka biobójczego. W warunkach polowych, typowych dla działań grup ratowniczych straży pożarnej, policji i wojska zakładamy użycie mobilnej komory dekontaminacyjnej, w której będzie można przeprowadzić cały proces odkażania. W trwającym około 3 godzin procesie występują trzy fazy: • Faza osuszenia; • Faza dekontaminacji gazowym nadtlenkiem wodoru; • Faza katalitycznego spalenia pozostałości nadtlenku wodoru do poziomu bezpiecznego dla środowiska. Wbudowane w komorę czujniki wilgotności i poziomu H2O2 będą automatycznie nadzorowały cały proces, a unikalny system rozprowadzenia gazowego H2O2 zabezpieczy pełną dostępność czynnika biobójczego do zewnętrznej powierzchni odzieży roboczej oraz do wszystkich miejsc we wnętrzu kombinezonu. W kontenerze można będzie również przeprowadzić pełną dekontaminację sprzętu ratowniczego, noktowizorów, lornetek, komputerów polowych, telefonów, radiostacji, itp. Po zakończeniu cyklu dekontaminacji uzyskujemy całkowicie osuszony kombinezon, który może być bezpiecznie użyty przez dowolnego członka zespołu.
Key words: nurkowanie, kombinezon nurkowy, dekontaminacja
DOI: http://doi.org/10.1515/phr-2016-0025
Polish version: download
English version: download
Title: AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA W WODZIE Z MUZYKĄ
Author: Anna Kwaśna, Stefan Szczepan, Aleksandra Spirydowicz, Krystyna Zatoń
Abstract: Wstęp: Muzyka motywuje, relaksuje, pobudza do działania. Sprawia, iż człowiek odczuwa większą przyjemność z ruchu. Zatem z punktu widzenia psychofizycznego słuchanie muzyki jest ważnym elementem w sporcie i rekreacji. Dlatego celem badań było określenie zmian w sferze psychofizycznej człowieka wynikających ze słuchania muzyki podczas pływania. Sfera psychofizyczna wyrażona była skalą postrzegania wysiłku Borg’a (RPE) oraz skalą stanów uczuciowych Gauvin’a i Rejeskie’go (EFI). Materiał i Metody: W badaniach wzięły udział nie uprawiające zawodowo pływania osoby (n=10). Eksperyment złożony był z dwóch prób, w których uczestnicy wykonywali pływacki test Coopera. W pierwszej próbie nie przekazywano muzyki podczas wykonywania testu. W drugiej próbie indywidualnie dobrana muzyka była przekazywana w trakcie płynięcia. Wyniki: Analiza wariacji ANOVA (α=0.05) wykazała istotnie statystycznie różnice w skali RPE (p=0.04) oraz we wszystkich odczuciach skali EFI (p = 0.001, p = 0.001, p = 0.01, p = 0.001). Wnioski: Słuchanie muzyki podczas pływania istotnie wpływa na sferę psychofizyczną człowieka, wyrażoną skalą odczuwania wysiłku oraz skalą stanów uczuciowych. Badani zwracali mniejszą uwagę na wykonywany wysiłek i towarzyszący temu dyskomfort. Ocena stanów uczuciowych, w tym pozytywnego zaangażowania, rewitalizacji i spokoju istotnie zwiększyła się, a wyczerpania fizycznego istotnie zmniejszyła
Key words: muzyka, wartości, motywacja, postrzeganie wysiłku, stany uczuciowe, pływanie
DOI: http://doi.org/10.1515/phr-2016-0026
Polish version: download
English version: download
Title: OCENA ZNAJOMOŚCI PROCEDUR ORGANIZACYJNO - ADMINISTRACYJNYCH W PRZYPADKU POJAWIENIA SIĘ ZAGROŻENIA BIOTERRORYSTYCZNEGO W WYBRANYCH POPULACJACH ŚRODOWISKOWYCH
Author: Gabriela Henrykowska, Marcin Lipiński, Maria Dziedziaczak – Buczyńska, Magdalena Zawadzka, Małgorzata Lewicka, Andrzej Buczyński
Abstract: W przeszłości próby celowego wykorzystania mikroorganizmów i toksyn były wielokrotne. Sytuacja ta zmusiła do podjęcia działań celem ograniczenia wytwarzania i magazynowania broni biologicznej. Niestety, mimo podpisania Konwencji o Broni Biologicznej i Chemicznej wiele krajów prowadzi nadal badania nad wykorzystaniem czynników biologicznych, jako środków militarnych. Celem pracy była ocena znajomości zagrożeń związanych z bioterroryzmem oraz znajomość postępowania w przypadku ataku bioterrorystycznego w dwóch różnych populacjach miejskich – tj. poniżej 50 i powyżej 500 tysięcy mieszkańców. Badania przeprowadzono w dwóch miastach Nysie i Łodzi. Ankietą, autorskiej konstrukcji, objęto po 100 osób z każdej miejscowości w wieku od 18 do 65 lat, obojga płci. Mimo niewielkich różnic pomiędzy badanymi populacjami, wiedza ankietowanych dotycząca zagrożeń bioterrorystycznych jest niewielka, a znajomość procedur postępowania podczas ataku niewystarczająca. Na podstawie uzyskanych wyników można wnioskować, że istnieje konieczność edukacji całego społeczeństwa, nie zależnie od miejsca zamieszkania, w zakresie zwiększania świadomości, możliwego zagrożenia oraz procedur postępowania w przypadku ataku bioterrorystycznego.
Key words: bioterroryzm, procedury administracyjno-organizacyjne, zachowanie ludności w warunkach zagrożenia
DOI: http://doi.org/10.1515/phr-2016-0027
Polish version: download
English version: download